Czym jest trądzik?

Trądzik pospolity jest zapalną dermatozą mieszków włosowych okolic łojotokowych ciała, o ciężkości równoległej do stopnia łojotoku; spowodowany jest rogowaceniem ujść mieszków oraz retencją łoju. Patogeneza jest złożona; rozwój trądzika stanowi wypadkową działania wielu czynników. Zmieniony skład chemiczny łoju u chorych z trądzikiem znajduje swój wyraz w zwiększonej zawartości kwasów tłuszczowych; jest to następstwem rozszczepiania trójglicerydów przez bakterie zakażające mieszek włosowy. Wzmożone wydzielanie łoju stanowi ze swej strony czynnik sprzyjający wzrostowi bakterii na skórze. Prowokująco na rozwój trądzika wpływają: zaniedbania higieny, nadmiar węglowodanów i tłuszczów w diecie, niewłaściwe stosowanie kosmetyków, zimna pora roku. Zastój w wydzielaniu łoju prowadzi do rozwoju mniej lub bardziej intensywnego stanu zapalnego wokół zaskórników. Na kliniczny obraz trądzika rzutuje intensywność i głębokość stanu zapalnego oraz osobnicza odczynowość ustroju. Dla trądzika znamienny jest rozwój: 1) małych przymieszkowych grudek zapalnych; 2) wykwitów krostkowych, stanowiących powikłanie grudek lub rozwijających się niezależnie od nich; 3) guzków o rozmiarach do 2 cm i większych; 4) różnie wyrażonego stanu zapalnego i ropienia, aż do przebijania się guzków na zewnątrz lub do skóry; 5) niezapalnych torbieli łojowych.