Leczenie marskości żołądka

Zalecano mnóstwo leków i sposobów leczenia, jednak istotnego aktywnego leczenia śpiączki nie ma. Pewien postęp, jaki osiągnięto, wyraża się zmniejszeniem śmiertelności z 99% do około 80%. Postęp ten przypisuje się przede wszystkim nowoczesnemu ścisłemu monitorowaniu chorego i natychmiastowej intensywnej terapii wyrównującej dostrzeżone zaburzenia metaboliczne, krążenia, oddychania, diurezy i środowiska wodnoelektrolitowego, maź ochronie wątroby przed ww. czynnikami wywołującymi śpiączkę. Mimo braku pewnych dowodów skuteczności utrzymuje się leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów, np. 0,5— 1,0 prednizolonu na dobę oraz Levodopa, poczynając od 3X100 mg na dobę i zwiększając stopniowo dawkę aż do dziesięciokrotnej. Wstrzymuje się wszelkie żywienie białkiem, a w stałej kroplówce podaje się 10% glukozę i witaminy B. W celu przeciwdziałania kwrasicy podaje się roztwór wodorowęglanu sodu. Doustnie stosuje się 4—8 g neomycyny. Jelita opróżnia się wlewem. Nadzieje wiąże się z całkowitą wymianą krwi w hipotermii, z perfuzją wątroby świńskiej oraz z transplantacją wątroby.