Rozpoznanie i leczenie zapalenia

Wskazuje na nie: 1) obecność białych nawarstwień w typowych odcinkach błony śluzowej, ścieralność ich z obnażaniem sączącej, łatwo krwawiącej powierzchni, wiek chorych, okoliczności rozwoju ognisk, 2) dodatnie wyniki badania na obecność drożdżaków (preparaty bezpośrednie, dodatnie wyniki hodowli już po kilku dniach). Należy rozstrzygnąć, czy drożdżyca jest chorobą pierwotną, czy dołączającą się do innych zapalnych chorób błony śluzowej. Afty nawrotowe różnią się ostrym rozwojem głębokich ubytków błony śluzowej, które są żywo bolesne i zaczerwienione odczynowo na obwodzie, badaniem wysięku z ubytków nie wykrywa się obecności drożdżaków. Rogowacenie białe błony śluzowej różni się ograniczeniem ognisk do pewnych tylko odcinków błony śluzowej, zwykle kątów ust, oraz charakterystycznym zmleczeniem ich powierzchni, spowodowanym rogowaceniem nabłonka, które powoduje jego zgrubienie i nierzadko szczelinowate pękanie. Przeciwdrożdżakowo działają 1-2% wodne i alkoholowe (40%) roztwory błękitu metylenowego, fioletu goryczki lub zieleni brylantowej. Ogniska pędzluje się 3 razy dziennie. Z innych leków zaleca się nystatynę w tabletkach do ssania po 500000 j. lub w roztworze do smarowania po 50 000 j./ml 2—3 razy dziennie lub Pimafucort w płynie.