Zaburzenia wchłaniania

Wtórne zaburzenia resorpcji występują przede wszystkim po resekcji żołądka, mogą się jednak pojawiać w asocjacji z rakiem, włóknieniem trzustki, ciężką żółtaczką, ciężką cukrzycą, przy lambliozie, zaburzeniach hormonalnych itp. Wrodzone zaburzenia przyswajania aminokwasów prowadzą do zespołów takich, jak cystynuria. W tej chorobie upośledzone jest wchłanianie cystyny, lizyny, argininy i ornityny. W nerkach tworzą się złogi cystynowe. Zaleca się obfite picie płynów, alkalizację i D-pe-nicylaminę. W zespole Hartnupa stwierdza się wydalanie z moczem tryptofanu, leucyny, fenyloalaniny i in. aminokwasów oraz związków indolowych. Następstwem złego przyswajania jest fotodermatoza i różne objawy neurologiczne. Podaje się neomycynę i wit. PP. Zespół niebieskich pieluszek polega na niewchłanianiu się tryptofanu. Prowadzi do nefrokalcynozy. Przyczyną aciodermatitis enteiopathica jest brak w błonie śluzowej jelit deliydrogenazy bursztyniauowej i peptydazy leucyłoalaninowej. Podaje się siarczan cynkowy. Najczęstsze zaburzenia wchłaniania cukrów dotyczą dwusacharydów, co powoduje nietolerancję sacharozy, maltozy lub laktozy. Już u osesków w razie odnośnego defektu enzymatycznego występują bardzo obfite biegunkowe, jednak nietłuszczowe, stolce. Nietolerancja sacharozy i izomaltozy z wiekiem się poprawia. Złe wchłanianie dwucukrów może też występować wtórnie w chorobie trzewnej, lambliozie, chorobie Leśniowskiego-Crohna czy sprue dorosłych.