Rumień wielopostaciowy jamy ustnej

Polegają one na bezpośrednim stosowaniu maści z kortykosteroidami na ogniska dermatoz, które przykrywa się ściśle opatrunkiem z folii plastykowej. Ze względu na nieścieranie się maści oraz jej wpływ macerujący skórę zawarte w niej kortykosteroidy wchłaniają się11 szczególnie intensywnie i wywierają silne działanie przeciwzapalne. Dzieje się to zwłaszcza wtedy, gdy dzienna ilość maści jest znaczna, a opatrunki bardzo rozległe. Szczególnie dużym postępem w leczeniu kortykosteroidmi okazało się zastosowanie ich pochodnych fluorowanych, z wprowadzonym l lub 2 atomami fluoru do Ce i Cg w cząsteczce kortykosteroidu. Najważniejszymi pochodnymi są tu: triamcynolon, deksametazon, betametazon, flumetazon i synalar (polski preparat Flucinar). Stosuje się je w maściach i kremach pod opatrunkami okluzyjnymi z folii polietylenowej lub nylonowej, zmienianymi co 1. a nawet co 2—3 dni. Głównymi wskazaniami dla tego leczenia są: łuszczyca, świerzbiączka i wyprysk pieniążkowaty. Ujemną stroną tych opatrunków jest powodowanie maceracji skóry oraz zapalenia mieszków włosowych, w związku z czym należy odkażać skórę przed opatrunkiem. Przy nieopatrznym, zbyt długim stosowaniu opatrunków okluzyjnych może dochodzić do stanów zanikowych skóry. Opatrunków okluzyjnych nie stosuje się u dzieci. Dalszy postęp w leczeniu stanowią kortykOiSteroidy stosowane w lotionach. Są to preparaty beztłuszczowe; jako rozpuszczalnik dla leku wykorzystuje się 0,1% Tween 20. Stężenie kortykosteroidów w nich waha się, zależnie od ich rodzaju, w granicach od 0,01% (deksametazon) do 0,5%< (hydrokortyzon).