Trądzik różowaty

Zaliczany jest do nerwic naczynioruchowych. Trądzik różowaty polega na nawrotowym lub stałym rumieniu twarzy z wikłającym go w różnym stopniu wysiewem grudek, krost oraz przerostem gruczołów łojowych. Czynnikiem sprzyjającym dermatozie jest łojotok. Przyczyna trądzika różowatego nie jest znana. Z podejrzewanych czynników wymienia się: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wpływy nerwowe, hormonalne, zakażenia. Tylko u części chorych stwierdza się objawy łojotoku. Najbardziej stałym symptomem jest labilna odczynowość naczyniowo-nerwowa. Na jej znaczenie wskazuje to, że trądzik różowaty zajmuje wyłącznie twarz, a więc okolicę, w której gra naczynioruchowa jest najżywsza. Początkowo zmiany zajmują nos, później policzki, część środkową czoła i brody, poszerzając się-w kierunku okolic podszczękowych. Zwykle ogniska mają układ symetryczny, nie stanowi to jednak reguły. Chorzy skarżą się na uczucie gorąca i przekrwienia twarzy, jednak motywem leczenia są najczęściej względy kosmetyczne. Przebieg trądzika różowatego jest zmienny i różnie ciężki. Do zaostrzeń choroby dochodzi często w okresie wiosny, pogorszenie wiążą często chorzy ze stresami lub zmęczeniem. Dermatoza utrzymuje się nieograniczenie długo, nie stanowią jednak wyjątków trwałe remisje po kilku latach. Nie ma równoległości między stopniem rozszerzenia naczyń a wysiewami krostek, które ustępując nie pozostawiają blizn.